همزمان با ایام فاطمیه کتاب زندگانی فاطمه زهرا سلام الله علیها را خواندم. چند مدت پیش از مرکز تبادل کتاب گرفته بودم. نویسنده مرحوم سید جعفر شهیدی از محققان تاریخ است. ظاهرا ایشان سعی کرده است از منابع دست اول تاریخی نقل کند و همین طور نقلش، نقل از نگاه یک محقق تاریخ و نه یک مبلغ دینی است. از دوران مهم زندگی حضرت زهراء سلام الله علیها به دوران پس از وفات رسول اکرم صلی الله علیه در این کتاب پرداخته شده است. دوران مقاومت در برابر آغاز فاصله از خط اصلی اسلام و تعبیر "اجتهاد در مقابل نص ای" که در مساله فدک به عنوان سمبل این انحرافات و در مساله ولایت و حکومت انجام شد. خطبه ی شورانگیز حضرت در مسجد پیامبر با همین زمینه بوده است و در آنجا هشدار می دهد که با این روند آینده تاریکی در انتظار امت خواهد بود. تاریخ نشان می دهد که همین گونه شد. از ابتدا با اسم مصلحت، وحدت و اینکه اصل اسلام در خطر است به سرعت به انتخاب خلیفه پرداختند. نویسنده می گوید فرضا ادعای شما قبول که دشمنان در کمین هستند و باید یکپارچگی مسلمانان حفظ شود اما آیا اینکه حکومت باید چگونه باشد مهم نیست؟ آیا نمی شد یک روز صبر کرد و چرا از بنی هاشم کسی در آن شورا نبود؟ این که خلیفه باید از قریش باشد چه امتیازی است؟ این امتیاز از قریش به بنی امیه منتقل شد و شد آنچه شد. همین زوایای به ظاهر کوچک باعث شد تا کم کم با گذشت زمان عمق انحراف و قلب دین و تعطیل اسلام مشخص شد. مکالمه ی دیگری بین دختر پیامبر و زنان مدینه که به احوالپرسی آمده بودند در کتاب آمده است. و صحبت هایی که امام علی (ع) پس از خاکسپاری دختر پیامبر خطاب به پیامبر دارد جانسوز است.