درمان و پول

بانک بنر زده است که "در این شعبه تسهیلات به مرتبطین حقوقی و پزشکان و داروخانه ها داده می شود".

بانک ها برای وام دهی قابلیت بازپرداخت بانک گیرنده را در نظر می گیرند. در شرایط رکود اقتصادی فعلی ایران این بانک تشخیص داده است شغل های مرتبط به حقوق یعنی وکلا و دفترداران و مرتبط به بهداشت یعنی پزشکان و داروخانه دارها قابلیت بازپرداخت دارند. یعنی برخلاف دیگر فعالیت ها همچنان رونق دارند. علت رونق بخش بهداشت و درمان در دوران رکود این است که با مسئله حیاتی سلامت و جان مردم کار دارد. هر کسی حاضر است برای سلامت از هزینه های دیگرش بزند. در عین حال پردرآمدترین کارها هم از آن پزشکی و صنعت داروست. این علامت چیست که پردرآمدترین کارها مربوط به حیاتی ترین نیازهاست؟ یعنی از این ویژگی نهایت استفاده شده است و دولت نتوانسته است در عمل این امر را تعدیل کند. چون تو بیماری مجبوری پول بدی و من هم تا می توانم ازت پول می گیرم. دولت هم نگران واقعی نبودن نرخ تعرفه است. چه معامله ی بدی!  

گنجینه طلا بانک انصار (المجاهدین)

...وَالَّذِینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلاَ یُنفِقُونَهَا فِی سَبِیلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ* یَوْمَ یُحْمَى عَلَیْهَا فِی نَارِ جَهَنَّمَ فَتُکْوَى بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ هَـذَا مَا کَنَزْتُمْ لأَنفُسِکُمْ فَذُوقُواْ مَا کُنتُمْ تَکْنِزُونَ* "توبه 34-35"

چند سالی است تبلیغات (تلویزیونی، شهری) یک بانک بر تشویق به سپرده گذاری به خاطر برنده شدن در قرعه کشی طلا، سکه طلا، صندوق پر از طلا و گنجینه طلا متمرکز شده است. اما سابقه ی این بانک چیست و متعلق به کیست؟ بانک انصار که با عنوان صندوق قرض الحسنه انصار المجاهدین شروع به فعالیت کرده بود با مجوز بانک مرکزی تبدیل به بانک انصار شد. گرچه تاریخچه این بانک در سایت آن از مقطع "موافقت ضمنی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران با تأسیس بانک انصار دراوایل سال 1388" به بعد آمده است اما نمی توان پیش از آن را نادیده گرفت. در هر صورت وابستگی این بانک به بنیاد تعاون مشخص است.

اما این سوال به ذهن می آید که چرا این بانک با وابستگی به یک نهاد انقلابی باید به چنین تبلیغاتی دست بزند؟ آیا هدف این نهاد از تاسیس این بانک جز آنچه که در اسم این بانک آمده، بوده است؟ شاید این برادران اینگونه تحلیل کرده اند که با کسب درآمد از این روش و قدرتمند شدن به مجاهدین کمک می کنیم. حرف درستی است اگر روش، روش درستی باشد. با هر وسیله ای نمی توان به هدف مقدس رسید. با دامن زدن به روحیه زراندوزی مردم می توان به مجاهدین کمک کرد؟ مگر این تبلیغات پرفشار به روحیه طمع ورزی و یافتن گنج بدون رنج دامن نمی زند. چگونه می توان از جامعه ای که باید شب ها خواب گنجینه طلا را ببیند انتظار روحیه جهادی و حضور در عرصه های جهاد داشت؟ از چنین جامعه ای حتی نمی توان انتظار حمایت از مجاهدین (در حد حمایت زبانی هم) داشت.